Drodzy Parafianie.

Kochani Bracia i Siostry.

Dziś przeżywamy uroczystość Ze­słana Ducha Świętego - czas przy­jęcia, w Bożej bojaźni, darów Du­cha Świętego zesłanego nam przez Boga Ojca.

W obliczu darów z nieba, jakie otrzymali Apostołowie po wniebo­wstąpieniu Jezusa zdajemy sobie doskonale sprawę, że w naszym kraju i w szeregach naszej cywili­zacji kościoły pustoszeją a liczba ludzi uznających się za członków Kościoła systematycznie spada. Musimy powiedzieć, że pewien typ chrześcijaństwa się kończy, ale nie jest to powód do rozpaczy i braku nadziei. W dniu Pięćdziesiątnicy przeżywamy bowiem autentyczne zesłanie Ducha Bożego i w Nim jest nasza pełnia życia i zbawienia. My wszyscy jesteśmy w drodze, a nasze ludzkie słabości nas na tej drodze powstrzymują i paraliżują. Drodzy Parafianie dorastajmy więc - dzięki darom Ducha Świętego - do wiary przemyślanej i otwartej na współczesne społeczeństwo i kulturę. Wiara bowiem bez re­fleksji a religia bez rozumu są nie­bezpieczne. W tym kontekście mu­simy powiedzieć: kto żeni się z du­chem czasu szybko staje się wdow­cem i tak samo niebezpieczną pokusą dla chrześcijan jest nostal­giczne oglądanie się wstecz i ucieczka w marzenia o świecie, który bezpowrotnie zniknął. Wspomnijmy choćby żonę Lota, która obróciła się wstecz i została zamieniona w słup soli - chrześci­janie mają być solą ziemi a nie słu­pami soli. Gdy czytamy Dzieje Apostolskie, zauważymy że pierw­szym darem Ducha Świętego jest dar zrozumiałego zwracania się do ludzi wszystkich narodów, kultur i języków. Przypomnijmy sobie hi­storię budowy wieży babilońskiej: ludzie chcieli strać się na równi z Bogiem, zamierzali wybudować wieżę sięgającą bram nieba. Cała historia ludzkości jest pełna ruin babilońskich wież ludzkiej pychy, prób robienia własnymi siłami nieba na ziemi, należą także do nich ruiny totalitarnych reżimów XX wieku, do dziś raniących zatru­wających myśli i serca wieli ludzi, także w naszym społeczeństwie. Apostołowie w dniu zesłania Du­cha Świętego otrzymali dar mó­wienia językami, dzięki którym lu­dzie różnych kultur mogą ich rozu­mieć i usłyszeć przesłanie Boże, Ewangelię - Dobrą Nowinę o zba­wieniu. To od Boga pochodzi wszelka mądrość i dar porozumie­nia się między ludźmi. Ten nowy język Kościoła dany nam od Boga samego, życie liturgii, praktyka życia chrześcijańskiego w społe­czności czerpie swą siłę z KON­TEMPLACJI, ADORACJI i ko­rzystania z SAKRAMENTÓW. Skończył się czas rutyny i pasyw­nej konsumpcji darów łaski. Nabo­żeństwa płynące z telewizora i ekranów komputerów nie przy­niosą darów Ducha Bożego. Dziś potrzeba ADORACJI NAJ­ŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU, autentycznego przeżywania sakra­mentu POKUTY, pełnego uczest­nictwa w sakramencie EUCHA­RYSTII, doświadczenia pełni da­rów w sakramencie MAŁŻEŃ­STWA. Nasze czasy odczuwają głód duchowości - a ta płynie z kontemplacji, adoracji, modlitwy i sakramentów. Oto są praktyczne dary Ducha Świętego.

Wasz Proboszcz